Ήταν Αύγουστος στο Ελ Πάσο, όταν ο Κώστας Νεστορίδης μου είπε ότι πιο ωραίο έχω ακούσει από αθλητή

Γράφει η Έλενα Φάκου

Ήταν 7 Αυγούστου 2010 όταν η ΑΕΚ έπαιξε ένα φαινομενικά αδιάφορο ματς με την Καλλιθέα στο Ελ Πάσο, το οποίο διακόπηκε μετά το δεύτερο γκολ των γηπεδούχων, τότε που οι οργανωμένοι οπαδοί, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκαν στο Ντούσαν Μπάγιεβιτς. Αυτή ήταν η ημέρα που γνώρισα τον σπουδαίο Κώστα Νεστορίδη, μια πατρική ποδοσφαιρική φιγούρα, τον άνθρωπο που μου είπε ότι πιο όμορφο έχω ακούσει από αθλητή στη ζωή μου και σήμερα ήρθε η στιγμή να μοιραστώ μαζί σας αυτή την ιστορία…

Έκανε ζέστη αφού το ματς έγινε με ήλιο, στις κερκίδες ήταν ο Σταύρος Αδαμίδης, ο Φερνάντο Σάντος και το γήπεδο είχε κόσμο. Κάπως έτσι θυμάμαι σε γενικές γραμμές την ατμόσφαιρα στην έδρα της Καλλιθέας δεκατρία χρόνια μετά από εκείνο το ματς που γνώρισα κάτω από περίεργες συνθήκες τον Κώστα Νεστορίδη. Καθόταν στις θέσεις πίσω μου μαζί με το Στέλιο Σεραφείδη, ήρεμος καθ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και σχολίαζε χαμηλόφωνα τον αγώνα. Τότε δεν ήξερε κανείς μας ότι καθόμουν μπροστά από τον έναν μύθο που μερικά χρόνια αργότερα έδωσε το όνομά του στο γήπεδο του προπονητικού κέντρου της ΑΕΚ και από τον άλλον θρύλο που η φωτογραφία του κοσμεί έναν από τους πυλώνες του νέου σταδίου της Ένωσης. 

H AΕΚ έπαιζε με τους Σάχα, Γεωργέα, Καράμπελα, Μαϊστόροβιτς, Μανωλά, Καφέ, Γκέντσογλου, Λεονάρντο, Σκόκο, Λυμπερόπουλο και Τζεμπούρ ενώ η Καλλιθέα με τους Αθανασόπουλο, Ζουμπουλάκη, Τζορμπατζάκη, Κουτρουμπή, Γκισκαμπάνη, Καλτσά, Τεγούση, Τσάνα και Φαμπίνιο. Μόλις στο έκτο λεπτό η Καλλιθέα άνοιξε το σκορ με γκολ του Κατσαρού ενώ η ΑΕΚ μέχρι και το τέλος του πρώτου ημιχρόνου δεν είχε καταφέρει να ισοφαρίσει, έχοντας μονάχα ένα δοκάρι στο 45 με το Λυμπερόπουλο. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς έκανε τέσσερις αλλαγές στο β ημίχρονο με τους Μαϊστόροβιτς, Γκέντσογλου, Λυμπερόπουλο και Τζεμπούρ να δίνουν τις θέσεις τους στους Δέλλα, Μάκο, Μπερνς και Μπλάνκο. Στο 58 η Καλλιθέα σημείωσε και δεύτερο γκολ με τον Μαρουκάκη με το σκορ να είναι πλέον 2-0 και στην ΑΕΚ τα πράγματα άρχισαν να ζορίζουν. Δέκα λεπτά αργότερα, ο Μπλάνκο μείωσε σε 2-1 για την Ένωση όμως η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να εκμπέμπει περίεργες δονήσεις. Γύρω στο 85 ξεκίνησε μια ανεξήγητη αρχικά ένταση στις κερκίδες του Ελ Πάσο με τους οπαδούς στη συνέχεια να εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο και να επιτίθενται στο Ντούσαν Μπάγιεβιτς ο οποίος άρχισε να δέχεται βία πέφτοντας μάλιστα στο έδαφος. Ακολούθησε ένα πανδαιμόνιο, ο αγώνας διακόπηκε, ο προπονητής της ΑΕΚ φυγαδεύθηκε στα αποδυτήρια και τα υπόλοιπα είναι ιστορία… Δεν είχα πάει εκεί για δουλειά. Τότε εργαζόμουν στο αθλητικό site gazzetta.gr και είχα πάει για να παρακολουθήσω απλά ποδόσφαιρο. Θυμάμαι πως όταν πήρα τηλέφωνο τον διευθυντή μου και του είπα πως γίνεται μακελειό στο συγκεκριμένο ματς νόμιζε πως του κάνω πλάκα. Ούτε κι εκείνος περίμενε πως ένας τέτοιος αγώνας θα μετατρεπόταν σε πεδίο μάχης και τελικά βρέθηκα να παίρνω δηλώσεις από όσους βρίσκονταν ακόμη τριγύρω μου και δεν είχαν αποχωρήσει άρον άρον από το γήπεδο. Ανάμεσά τους ήταν και ο Κώστας Νεστορίδης. 

Καθίσαμε σε ένα πεζούλι από τσιμέντο, τον ρώτησα αν είναι καλά και με ρώτησε το ίδιο. Του είπα πως είμαι δημοσιογράφος και πως παρόλο που δεν πήγα εκεί αρχικά για δουλειά αλλά για διασκέδαση τελικά δε διασκέδασα καθόλου και μάλλον θα δουλέψω αρκετά, αλλά του τόνισα πως χάρηκα που τον γνώρισα και που θα μου μιλήσει εκείνος για τα όσα αναπάντεχα και αδιανόητα ζήσαμε εκείνη την μέρα. Μου χάρισε ένα από τα μπεγλέρια που έφτιαχνε ο ίδιος, μου μίλησε για το ματς, αλλά στάθηκε και σε κάτι άλλο, που μέχρι τότε-αλλά και στη συνέχεια- κανείς άλλος δεν μου ανέφερε όταν του ζήτησα να μου κάνει κάποιες δηλώσεις ή του πήρα μια συνέντευξη. Ο σπουδαίος Κώστας Νεστορίδης, έβλεπε πολύ μπροστά όχι μόνο από την εποχή του, αλλά και γενικότερα. Μου είπε χαρακτηριστικά: “Το ποδόσφαιρο χρειάζεται περισσότερη γυναικεία ματιά. Δεν είναι αποκλειστικά ανδρικό άθλημα. Κάποιοι λένε ότι παίζουν “ανδρικά” ποδόσφαιρο και είναι περήφανοι γι αυτό. Όσοι θεωρούν το ποδόσφαιρο “ανδρικό” θα έπρεπε όμως να το τιμούν και όχι να το αμαυρώνουν. Σε όλα τα επίπεδα. Φαντάζεσαι ποτέ γυναίκες να έκαναν τέτοιες ασχήμιες; Μάλλον όχι.  Γι αυτό σας χρειαζόμαστε παραπάνω τόσο σαν οπαδούς, όσο και σαν εργαζόμενες αλλά και σαν αθλήτριες στο ποδόσφαιρο. Καλή επιτυχία στη δουλειά σου. Είναι δύσκολη.”

Μίλησα μόνο εκείνη τη μία αλλά τόσο σημαντική φορά με τον Κώστα Νεστορίδη. Έχω γνωρίσει τόσους παίκτες μέχρι σήμερα, νέους, μεγαλύτερους, παλαίμαχους, σταρ, αλλά κανέναν σαν αυτόν. Ήταν πραγματικά τόσο σπουδαίος και όμως τόσο γήινος. Ήταν η ίδια η ιστορία του ποδοσφαίρου και τον έβλεπες τόσο συνεσταλμένο και προσγειωμένο που αναρωτιόσουν “πόσο αθώα και όμορφα υπηρέτησε αυτός ο άνθρωπος το ποδόσφαιρο”; Πότε έπαψαν οι ποδοσφαιριστές να έχουν την δική του θαυμαστή μετριοφροσύνη; Τελικά όσο πιο ψηλά στέκει ένας άνθρωπος τόσο πιο απλός είναι. Έχω ακόμη το μπεγλέρι που μου έδωσε, το φύλαξα όχι για να τον θυμάμαι, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να τον ξεχάσω, αλλά επειδή ένας άνδρας που γεννήθηκε το 1930 είχε τόσο υγιείς και προοδευτικές ιδέες που δεν βρίσκεις ούτε σε αγόρια της γενιάς z. Όσο για το πόσο μεγάλος παίκτης υπήρξε, αυτό το ξέρουν όλοι. Αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουν, είναι πως ο Κώστας Νεστορίδης ήταν ταυτόχρονα και σπουδαίος άνθρωπος. Και ήταν σε εποχές που αυτό δεν ήταν προαπαιτούμενο για να θεωρείται κάποιος μεγάλος αθλητής. Τότε που ξεχώριζαν ακόμα τον αθλητή από τον άνθρωπο, ο Κώστας Νεστορίδης ήταν αυτό που θαυμάζουμε σήμερα: Μεγάλος αθλητής και μεγάλη προσωπικότητα ταυτόχρονα.

Καλό ταξίδι στον πραγματικό δικέφαλο αετό της Ένωσης. Κώστα Νεστορίδη, ήσουν πρότυπο, ένα αληθινό role model πριν γίνει οποιοσδήποτε άλλος.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ΑΕΚ ATHENS FC (@aekfc_official)

Mademoiselle Dessou

Η Έλενα Φάκου θα μπορούσε να είναι μία ηρωίδα μυθιστορήματος του Μπουκόφσκι ή ταινίας του Ταραντίνο. Στην πραγματικότητα είναι μία φεμινίστρια που ψωνίζει πολλά παπούτσια, έχει αδυναμία στις γάτες της και η σούπερ δύναμη της είναι ότι μπορεί να εξαφανίζεται. Μεγάλωσε κάνοντας σκέιτμπορντ και διαβάζοντας κόμικς ενώ ενηλικιώθηκε μαθαίνοντας σούζα και χορεύοντας Tribal Techno. Kατάλάβε τι θέλει να κάνει στη ζωή της στα πέντε της χρόνια όταν ζήτησε για δώρο μία γραφομηχανή. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια.