Άμστερνταμ: Στην πόλη του σεξ και των ναρκωτικών πρέπει να αντιμετωπίζεις και τα δυο με σεβασμό

Γράφει η Έλενα Φάκου

Έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο που η υπόθεσή του διαδραματίζεται στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας, το Άμστερνταμ, και πιο συγκεκριμένα σε ένα ξενοδοχείο στην περιοχή των κόκκινων φαναριών, τη φημισμένη Red Light District, με τίτλο “Kink Motel, To ξενοδοχείο των σκοτεινών πόθων”, Το βιβλίο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, όμως στην πραγματικότητα δεν διαδραματίστηκε εκεί, αλλά δεν μπορούσα να βρω ένα πιο κατάλληλο μέρος για να το τοποθετήσω, καθώς το Άμστερνταμ, για όλα όσα αναφέρω, μέσα από την πρωταγωνίστρια Αλίκη, που είναι μια Ελληνίδα μετανάστρια που σπουδάζει και παράλληλα εργάζεται στη ρεσεψιόν του motel, είναι το ιδανικό.

Ο λόγος είναι, ότι στο Άμστερνταμ, ναι μεν υπάρχει μια ελευθερία ως προς την χρήση ναρκωτικών, μια αποδοχή της διαφορετικότητας και σαφώς η νόμιμη εργασία στο σεξ, αυτό όμως δεν σημαίνει πως όλα τα παραπάνω δεν διέπονται από νόμους και κανόνες τους οποίους έχει θεσπίσει το ίδιο το κράτος ώστε να προστατεύει όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί τα εμπλεκόμενα μέρη. Για παράδειγμα, στην Red Light District, υπάρχουν πινακίδες, οι οποίες γράφουν “Μην αγοράζετε ναρκωτικά από εμπόρους στο δρόμο. Είναι παράνομο”. Και επικίνδυνο θα έλεγα εγώ. Μαριχουάνα, παραισθησιογόνα μανιτάρια και άλλες ουσίες πωλούνται στα καταστήματα και το σύστημα έχει φροντίσει ώστε να είναι πιο “καθαρά” από τα παράνομα που διακινούνται στους δρόμους από drug dealers που εμπορεύονται ουσίες αμφίβολης ποιότητας.

Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει κανείς τις sex workers στις βιτρίνες: Yπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες ευγένειας και μάλιστα είναι αναρτημένοι σε ένα παλιό οίκο ανοχής της περιοχής ο οποίος έχει γίνει πλέον μουσείο και μέσα σε αυτόν που πλέον ονομάζεται “Museum of Prostitution-Red Light Secrets” μπορεί κάποιος να δει ολόκληρη την ιστορία της πορνείας στην Ολλανδία, πως είναι ένα δωμάτιο στο οποίο μια εργαζόμενη στο σεξ υποδέχεται έναν πελάτη, τα bdsm dungeons, celebrities που είχαν καλή σχέση με το σεξ επί πληρωμή, αλλά και πόρνες που δολοφονήθηκαν εν ώρα εργασίας με μερικούς από τους φόνους να μην έχουν ακόμη εξιχνιαστεί. Μάλιστα μέσα στο συγκεκριμένο μουσείο υπάρχουν οι φωτογραφίες των δολοφονημένων εργατριών στο σεξ είναι συγκεντρωμένες σε ένα χώρο In Memoriam.

Η πιο ενδιαφέρουσα πληροφορία που έχουν αναρτήσει στο “Museum of Prostitution-Red Light Secrets” είναι ότι δεν υπάρχουν άνδρες εργαζόμενοι στο σεξ στην περιοχή-τα λεγόμενα ζιγκολό-. Πίσω από τις βιτρίνες, μπορεί να δει κάποιος αποκλειστικά cis και trans γυναίκες που και οι δυο δέχονται αποκλειστικά άνδρες πελάτες. Με λίγα λόγια, αυτή η περιοχή δίνει ελάχιστες επιλογές σε όσους έλκονται σεξουαλικά από άνδρες. Κοινώς gay και γυναίκες που αναζητούν ανδρική παρέα θα δυσκολευτούν πολύ να τη βρουν-νόμιμα τουλάχιστον.

Στο Άμστερνταμ στην παρούσα φάση, λειτουργούν 15 νόμιμοι οίκοι ανοχής και ορισμένες εργαζόμενες στο σεξ ποζάρουν με εσώρουχα σε μικρές βιτρίνες: και για τα δυο ισχύουν κανόνες τους οποίους οι επισκέπτες και οι πελάτες καλούνται να υπακούουν πιστά.

Μια επίσκεψη σε μια εργαζόμενη στο σεξ στη Red Light District ξεκινάει από τα 75 ευρώ και μπορεί να φτάσει αρκετές χιλιάδες, ενώ ο χρόνος που έχει ένας πελάτης χρεώνεται με την ώρα. Παρόλα αυτά, οι sex workers αν δουν ότι ο πελάτης δεν είναι διατεθειμένος να  ξοδέψει περισσότερα χρήματα προσπαθούν να τον κάνουν να τελειώσει όσο το δυνατόν συντομότερα- μάλιστα τα πέντε με επτά λεπτά λένε πως είναι ο ιδανικός χρόνος για να ικανοποιηθεί κάποιος και να φύγει ώστε να υπάρχει περισσότερος χρόνος και άρα πιο πολλοί πελάτες.

Αν ο πελάτης είναι διατεθειμένος να χαλάσει λεφτά, μπορεί να κάνει μπάνιο μαζί με την κοπέλα, να ανοίξει σαμπάνια και να χρεωθεί για έξτρα υπηρεσίες. Σε αυτή την περίπτωση η κοπέλα πρέπει να μπορέσει να τον κάνει να ξοδέψει όσα περισσότερα χρήματα γίνεται.

Κάποια εξομολογήθηκε πως κατά τη διάρκεια της ζωής της έκανε σεξ με περισσότερους από 25000 άνδρες στη δουλειά.

Φυσικά και κανόνες δεν υπάρχουν μόνο για τους πελάτες αλλά και για τις εργαζόμενες, καθώς σκοπός τους είναι να βελτιώνονται και να προσφέρουν όσο το δυνατόν καλύτερες υπηρεσίες στο κοινό ώστε να βγάζουν περισσότερα χρήματα τόσο οι ίδιες όσο και η επιχείρηση. Κάποια από τα tips που δίνονται στις sex workers για να κάνουν επιτυχημένα τη δουλειά τους είναι: να δείχνουν χαρούμενες γιατί οι άνδρες ξενερώνουν να χαλάνε λεφτά σε μουτρωμένες γυναίκες, να μην στέκονται ακίνητες ποζάροντας σαν τη Μόνα Λίζα-δεν είμαστε στο Λούβρο-, να κάνουν eye contact με τον υποψήφιο πελάτη, να γλείφουν τα χείλη τους, να επιδεικνύουν το σώμα τους και να παίζουν με τα μαλλιά τους. Όλα αυτά τις κάνουν πιο ελκυστικές και ποθητές επομένως πιθανότερο να επενδύσει κάποιος πάνω τους. Αυτό είναι επιτυχία.

Κυρίως όμως να δείχνουν στον πελάτη ότι τον ποθούν με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους ειδικά αν τον βλέπουν διστακτικό. Όταν κάνουν καλά τη δουλειά τους θα ανταμοιφθούν και σε καμια περίπτωση δεν πρέπει να φαίνεται ότι κάνουν αγγαρεία-κανείς δεν θα πληρώσει για κάτι τέτοιο. Για όσους έχουν πιο kinky γούστα ή κάποια φετίχ, υπάρχει η δυνατότητα να κάνουν τέτοιο σεξ, σε ειδικά διαμορφωμένα dungeons, με εργαλεία πόνου, κλουβιά, κούνιες με δέστρες και διάφορες άλλες πρακτικές που φυσικά χρεώνονται εξτρά.

Αρκετές από τις εργαζόμενες στη Red Light District γίνονται SM Mistresses καθώς πρόκειται για μια πρακτική που έχει μεγάλη ζήτηση.

Στις ερωτήσεις αν οι εργαζόμενες στο σεξ απολαμβάνουν τη δουλειά τους, η επιγραφή μέσα στο “Museum of Prostitution-Red Light Secrets” έχει την απάντηση: είναι αδύνατον να εξάγει κανείς ένα συνολικό και ασφαλές συμπέρασμα. Για τις περισσότερες πόρνες, το να κάνουν σεξ με έναν άνδρα, απλά είναι άλλη μια μέρα στη δουλειά. Πάντα θα υπάρχουν κάποιες που τους αρέσει περισσότερο από άλλες.

Όσον αφορά στο αν οι sex workers έχουν “κανονικές σχέσεις” η απάντηση στην σχετική πινακίδα πάντως είναι πολύ πιο ξεκάθαρη: Oι περισσότερες εργαζόμενες στο σεξ βρίσκονται σε μόνιμες μακροχρόνιες σχέσεις και προφανώς οι σύντροφοί τους τις αποδέχονται απόλυτα.

Όσον αφορά στους διάσημους οι οποίοι έχουν καλή σχέση με το πληρωμένο σεξ, ένα κολάζ με δημοσιεύματα για διάφορους a class celebrities οι οποίοι ο καθένας με τον δικό του τρόπο σχετίζεται με το sex working δείχνει πως είναι κάτι που αγαπιέται από όλα τα κοινωνικά στρώματα, ανεξαρτήτως οικονομικής επιφάνειας και καταβολών, κάνοντας έτσι το σεξ επί πληρωμή κοινό παρονομαστή των πάντων: Κιμ Καρντάσιαν, Γιόχαν Κρόιφ, Έντι Μέρφι, Τζακ Νίκολσον, Χιου Γκραντ, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Τζάστιν Μπίμπερ, Τάιγκερ Γουντς και Μέριλιν Μονρόε είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που ενεπλάκησαν με το σεξ επί πληρωμή ποικιλλοτρόπως.

Πως πρέπει όμως να συμπεριφέρεται κάποιος ο οποίος βλέπει μια κοπέλα να ποζάρει στη βιτρίνα της περιοχής των κόκκινων φαναριών;

Δεν επιτρέπεται να τη φωτογραφίσει, απαγορεύεται να σταθεί για πολλή ώρα μπροστά στη βιτρίνα, να χτυπήσει το τζάμι ή να το φτύσει, πρέπει να δείχνει σεβασμό, οφείλει να προπληρώνει την υπηρεσία, επιβάλλεται να είναι καθαρός, περιποιημένος και να χρησιμοποιεί πάντοτε προφυλακτικό, να συζητά προκαταβολικά τι επιτρέπεται να κάνει και τι όχι και σε καμία περίπτωση να είναι επιθετικός ή βίαιος.

Στην έξοδο του “Museum of Prostitution-Red Light Secrets” μπορεί κάποιος να λάβει μέρος σε μια πάρα πολύ προσωπική εμπειρία. Υπάρχει ένας μικρός χώρος “το εξομολογητάρι” ο οποίος είναι ένας μικρός ξύλινος θάλαμος που περιέχει ένα γραφείο, ένα κάθισμα, χαρτί και μολύβι, όπου ο κάθε επισκέπτης, εάν και εφόσον το επιθυμεί, μπορεί να μπει μέσα, να τραβήξει την κουρτίνα και να γράψει στο χαρτάκι του την δική του ανομολόγητη σεξουαλική εμπειρία, η οποία ήταν ταυτόχρονα η πιο ακραία αλλά και η πιο ευχάριστη για τον ίδιο: τη δική του ένοχη απόλαυση.

Στη συνέχεια ανώνυμα, ρίχνει το χαρτάκι του σε ένα κυτίο και το προσωπικό του μουσείου, κολλάει τις πιο extreme εξομολογήσεις στον τοίχο ώστε να είναι όλες μαζί συγκεντρωμένες και να μπορούν οι επισκέπτες να τις διαβάσουν. Προσωπικά αυτή που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν μια που έγραφε: ” Tρία άτομα έκαναν σεξ μαζί μου, αφού αφόδευσαν μέσα στο στόμα μου. Ήταν κάτι που απόλαυσα τόσο πολύ, που στη συνέχεια δεν έπλυνα καν τα δόντια μου”.  

Mademoiselle Dessou

Η Έλενα Φάκου θα μπορούσε να είναι μία ηρωίδα μυθιστορήματος του Μπουκόφσκι ή ταινίας του Ταραντίνο. Στην πραγματικότητα είναι μία φεμινίστρια που ψωνίζει πολλά παπούτσια, έχει αδυναμία στις γάτες της και η σούπερ δύναμη της είναι ότι μπορεί να εξαφανίζεται. Μεγάλωσε κάνοντας σκέιτμπορντ και διαβάζοντας κόμικς ενώ ενηλικιώθηκε μαθαίνοντας σούζα και χορεύοντας Tribal Techno. Kατάλάβε τι θέλει να κάνει στη ζωή της στα πέντε της χρόνια όταν ζήτησε για δώρο μία γραφομηχανή. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια.