Αποκάλυψη «βόμβα»: Πώς ένα… ζεϊμπέκικο έπεισε τον Ανδρέα Παπανδρέου να μείνει στην Ελλάδα όταν έχασε και ήθελε να φύγει (VIDEO)

Αποκάλυψη «βόμβα»: Πώς ένα... ζεϊμπέκικο έπεισε τον Ανδρέα Παπανδρέου να μείνει στην Ελλάδα όταν έχασε και ήθελε να φύγει (VIDEO)

Ο Ανδρέας Παπανδρέου «αρπάχτηκε» από τη Δήμητρα Λιάνη όταν κατάλαβε ότι επέρχεται το τέλος

Ο Μίμης Ανδρουλάκης μίλησε για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη σχέση του με τη Δήμητρα Λιάνη.

Ο αείμνηστος πρώην πρωθυπουργός «αρπάχτηκε» πάνω στη Δήμητρα Λιάνη όταν κατάλαβε ότι έρχεται το τέλος της ζωής του, τόνισε ο άλλοτε βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης, αναφερόμενος στον Ανδρέα Παπανδρέου και τη θυελλώδη σχέση του που είχε πολυσυζητηθεί.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης σχολίασε και το περίφημο νεύμα που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Δήμητρα Λιάνη στην επιστροφή του στη Αθήνα από το Χέρφιλντ, μετά την εγχείρηση καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί.

«Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν είχες δει στα νιάτα του τον τρόπο που επικοινωνούσε με τον κόσμο, δημιουργούσε μια μέθη. Η διαφορά είναι ότι το “ποτό” που έδινε στον κόσμο, το έπινε και ο ίδιος. Η ταύτισή του ήταν πραγματική. Είχε όμως και μια εσωτερική ασυνέπεια που πρέπει να την καταλάβουμε», είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης μιλώντας σήμερα στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4».

«Είχε εσωτερικές, άλυτες αντιφάσεις, από την προηγούμενή του ζωή, τις οποίες δεν μπόρεσε να επιλύσει πριν ανέβει στην κορυφή. Αυτές οι αντιφάσεις βγαίνανε με διάφορους τρόπους», συνέχισε.

Εκεί θυμήθηκε το νεύμα του Ανδρέα Παπανδρέου στη Δήμητρα Λιάνη στις 22 Οκτωβρίου 1988. Ο αείμνηστος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ μόλις είχε γυρίσει στην Αθήνα από το Χέρφιλντ, όπου έκανε εγχείρηση καρδιάς. Μαζί του ήταν και η Δήμητρα Λιάνη, με την οποία είχε ήδη σχέση.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατεβαίνοντας από τη σκάλα του αεροπλάνου, έκανε νεύμα στη Δήμητρα Λιάνη να κατέβει μαζί του… συστήνοντάς την και επίσημα για πρώτη φορά στον λαό ως την αγαπημένη του.

«Αυτή τη φοβερή σκηνή που όλοι λένε, με το νεύμα στη Δήμητρα Λιάνη, αυτό το νεύμα δεν ήταν μόνο απέναντι στη Δήμητρα, αλλά ένα νεύμα προς τη ζωή, νεύμα έναντι του θανάτου», είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης.

«Ήταν ο έρωτας σαν άμυνα προς τον θάνατο. Έτσι αρπάχτηκε ο Ανδρέας από τη Δήμητρα την περίοδο που άρχισε να διαισθάνεται ότι επέρχεται το τέλος», κατέληξε ο πολιτικός.

Ο Ανδρέας, ο Τσιτσάνης και το ζεϊμπέκικο

Στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης τον Νοέμβριο του 1974 καταγράφηκε ο απόλυτος θρίαμβος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η αποτυχία της Ενωμένης Αριστεράς, ενώ το νεοσύστατο ΠαΣοΚ ήρθε τρίτο κόμμα μετά την Ενωση Κέντρου του Γεωργίου Μαύρου. Το 13,6% και οι 12 έδρες που απέσπασε ο Ανδρέας Παπανδρέου θεωρείτο από τον ίδιο εξευτελιστικό. Είχε «βυθιστεί σε πραγματική ψυχοπαθολογική κατάθλιψη και ενημερώνει τους έμπιστους επιτελείς του ότι εγκαταλείπει τον πολιτικό στίβο και συνεχίζει την ακαδημαϊκή του καριέρα στον Καναδά». Ολοι έπεσαν πάνω του να του γυρίσουν τα μυαλά. Εντέλει, κατά τον θρύλο, το κατάφερε μόνο ο Βασίλης Τσιτσάνης. Ενας προσωπικός του φίλος, καλός χορευτής, ο Εκτορας, τον προέτρεψε να συμπεριλάβουν το «Χάραμα» στις εκδηλώσεις αποχαιρετισμού της Ελλάδας. Κι έτσι έγινε. «Ο παμπόνηρος Τρικαλινός, αφού παίζει δυο τρία κομμάτια για προθέρμανση, αφιερώνει «Στον Μεγάλο!» το επόμενο: «…είμαι της Γερακίνας γιος, τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές…».

Ο Ανδρέας μαγνητισμένος, ελαφρά πιωμένος, σηκώνεται με τελετουργικές κινήσεις κι αφήνεται στον ρυθμό του ζεϊμπέκικου. Το μισό μαγαζί γονατιστό γύρω από το πάλκο χτυπά τα χέρια, οι άλλοι στα τραπέζια τραγουδούν. Οταν τελειώνει το τραγούδι, ο Βασίλης σηκώνεται και υποκλίνεται στον «Μεγάλο». Το μαγαζί όρθιο αποθεώνει τον Ανδρέα. «Θα μείνω, θα παλέψω, θα κερδίσω, είμαι της Γερακίνας γιος». Δεν ξανάπε κουβέντα για τον Καναδά». Το σκηνικό βεβαίως δεν ήταν εντελώς αυθόρμητο αλλά είχε προετοιμαστεί κι ο Τσιτσάνης ήταν μιλημένος: «Ο Μεγάλος είναι λιώμα, κοίτα να τον ανεβάσεις». Υπάρχει κι ένα μυστικό γύρω από τα διάσημα ζεϊμπέκικα του Ανδρέα. «Στον Καναδά, τα χρόνια της δικτατορίας, μερικοί ξύπνιοι ανδρεϊκοί συμβούλευαν τον αρχηγό του ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα): «Για να επιστρέψεις στην Ελλάδα λαϊκός ηγέτης, πρέπει να αποτινάξεις τη ρετσινιά του Αμερικανού τεχνοκράτη ακαδημαϊκού. Το κλειδί για να ταυτιστείς με τον λαό είναι το ζεϊμπέκικο»». Ετσι επιστρατεύθηκε κάποιος Πανταζής, κρυφοκομμουνιστής, που έστηνε «μαγαζιά» στον Καναδά για να του κάνει μυστικά ταχύρρυθμα μαθήματα ζεϊμπέκικου…