Αργύρης Πανταζάρας: Η αναγνωρισιμότητα που έρχεται από την τηλεόραση είναι ενοχλητική

Αργύρης Πανταζάρας: Η αναγνωρισιμότητα που έρχεται από την τηλεόραση είναι ενοχλητική

Μίλησε για τον έρωτα και την αγάπη

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε στην εκπομπή «Δύο στη 1» ο Αργύρης Πανταζάρας.

Ο πρωταγωνιστής της σειράς «Παράδεισος των Κυριών» αναφέρθηκε στο θέατρο και την τηλεόραση. «Η τηλεόραση δεν ήταν ποτέ ταμπού για μένα. Κανένας διαχωρισμός δεν υπήρξε στο θέατρο, λένε ψέματα, όλοι έχουν κάνει τηλεόραση, όλοι έχουν κάνει επιτυχία στο θέατρο. Από τότε που δημιουργήθηκε η τηλεόραση έγινε απλώς μια μείξη. Όταν δεν υπήρχε τηλεόραση οι ηθοποιοί έκαναν στον Φίνο πέντε ταινίες, ήταν η τηλεόραση της εποχής. Ο καθένας θέλει να υποτιμάει αυτό που κάνει ο άλλος. Ποτέ δεν είχα θέμα με το μέσο, αλλά με τον τρόπο. Θέλω να κάνω σινεμά, αλλά καλό σινεμά. Όλοι θέλουν να κάνουν τηλεόραση αλλά καλή τηλεόραση», είπε.

Μεταξύ άλλων μίλησε για τον έρωτα και την αγάπη. «Ο έρωτας που δεν οδηγεί στην αγάπη είναι ένα πυροτέχνημα, δεν με ενδιαφέρει. Γιατί έχω πάρει αυτή τη στάση, γιατί τον τελευταία χρόνια βλέπουμε εγκλήματα να βασίζονται στο έρωτα. Θα ήθελα λίγο να το ακυρώσουμε αυτό, να το κόψουμε αυτό. Ο έρωτας δεν πρέπει να λειτουργεί ως άλλοθι για οποιοδήποτε έγκλημα».

Αναφορικά με την προβολή που ήταν απόρροια της τηλεόρασης, ο Αργύρης Πανταζάρας θέλησε να κάνει έναν διαχωρισμό: «Η αναγνωρισιμότητα κάποιες φορές είναι ενοχλητική. Το να σε αναγνωρίζει κάποιος από το θέατρο είναι κάτι που είχα την τύχη να το γευτώ. Έχω την τύχη να λέω ότι με έμαθαν πρώτα από το θέατρο, είναι συγκινητικό, άνθρωποι στον δρόμο με έχουν συγκινήσει αρκετές φορές. Αυτό που έρχεται μετά με την τηλεόραση είναι άλλο.

Άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι έχεις κάνει και έχουν την απαίτηση να τους δώσεις την προσοχή σου ακόμα και σε μια πολύ προσωπική στιγμή. Μπορεί να είμαι με τη μητέρα μου και να λύνω ένα σοβαρό θέμα, μπορεί να με πονάει το στομάχι μου. Δεν χωράει κανένας να έρθει ανάμεσα και να μου πει συγχαρητήρια “Μάκη” “Σάκη”, “Τάκη”. Μπορεί να λέω τα πιο όμορφα λόγια του κόσμου εκείνη τη στιγμή, δεν μπορεί να έρχεται και να μου λέει, “Ω, φίλε, εσύ είσαι; Κατέβασε τα γυαλιά να δω αν είσαι όντως εσύ”».