Πάριος: «Αν ζούσε ο Καζαντζίδης δεν θα επέτρεπε να γίνει η ζωή του ταινία»

Πάριος: «Αν ζούσε ο Καζαντζίδης δεν θα επέτρεπε να γίνει η ζωή του ταινία»

Η σπάνια εξομολόγηση του σπουδαίου ερμηνευτή για την ζωή του, τη μουσική του πορεία και την οικογένειά του

Μία εφ’όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Γιάννης Πάριος στην εκπομπή «Buongiorno» στο Mega.

Ο σπουδαίος ερμηνευτής μίλησε μεταξύ άλλων, για την νέα του δουλειά, την προσωπική του ζωή και τη νέα «μόδα» με τις βιογραφικές ταινίες μεγάλων καλλιτεχνών, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης.

«Τα «Θαλασσινά» θα μπορούσα να τα αφιερώσω στον πατέρα μου και στους πατριώτες μου στην Πάρο, στον Αχιλλέα Θεοφίλου, που «έφυγε» πρόσφατα, γιατί εκείνος έκανε τα πρώτα νησιωτικά και τα δεύτερα. Ήλπιζα ότι θα κάνει και αυτά και δεν προλάβαμε. Τα νησιώτικα αυτά τα έχω γράψει στην πανδημία. Και έχουν μείνει πολλά. είναι γεμάτα χαρά και γλέντι. Ελπίζω να αρέσει και να τα αγαπήσει ο κόσμος. Ο πατέρας μου μου είχε πει να μην ξεχάσω τις ρίζες μου και τις «ρίζωσα» μέσα μου οπότε είναι πιο δυνατές. Δεν θα έκανα συναυλία για τα «Θαλασσινά» στην Πάρο. Ντρέπομαι να τραγουδάω «επίσημα» μπροστά στους φίλους μου. Παρέα τραγουδάω αλλά έχω τρακ αλλιώς», είπε αρχικά ο Γιάννης Πάριος.

«Και Αθήνα που μένω το μυαλό μου είναι στην Πάρο. Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να κοιτάω το πέλαγος. Ό,τι πήρα από τα «Νησιώτικα», όλα τα ποσοστά τα παρέδωσα στον τότε δήμαρχο της Πάρου. Και άλλοι έχουν προσφέρει, δεν νομίζω ότι είμαι εγώ ευεργέτης. Δεν μου ανήκουν, τα «Νησιώτικα», ανήκουν στον κόσμο. Πλέον λέω και νησιώτικα, παρόλο που δεν είναι το βασικό μου ρεπερτόριο. Τον έρωτα τον τραγουδούν όλοι, τα νησιώτικα έχουν πατρίδα, ο έρωτας είναι πάνω από όλους μας» συνέχισε.

Όσον αφορά τους έρωτες της ζωής του, ο τραγουδιστής υπογράμμισε πως, «ούτε μέτρησα ούτε το σκέφτηκα ποτέ. Πιστεύω ούτε έχω ερωτευθεί ούτε έχω αγαπήσει πολύ. Ο έρωτας είναι κάτι που έρχεται και φεύγει αλλά η αγάπη ποτέ. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Ο έρωτας είναι η πόρτα που ανοίγει για να μπει η αγάπη. Ένα πράγμα ξέρω: ότι δεν έχω μισήσει ποτέ στην ζωή μου. Όλοι έχουμε «προδώσει» ανάλογα πώς το ερμηνεύεις, κάπου θα φταίμε και εμείς, δεν φταίει πάντα μόνο ο ένας. Το σημαντικό είναι να συγχωρείς. Δεν μαθαίνεται αυτό, είναι έμπνευση».

«Έγραψα το τραγούδι “Τα πήρες όλα και έφυγες” σε μία χαρτοσακούλα στο αεροπλάνο. Μου αρέσει να ακούω τα τραγούδια που γράφω από έναν άλλο τραγουδιστή. Είναι σαν να το υιοθετεί εκείνος αλλά κάποια στιγμή θα μου το δώσει να το μεγαλώσω εγώ. Δεν υπάρχουν μεγάλα και όχι μεγάλα τραγούδια. Δεν υπάρχει συνταγή. Έχω γράψει στο αεροπλάνο σε μία χαρτοσακούλα ένα τραγούδι που είπε ο Στράτος Διονυσίου το “Τα πήρες όλα και έφυγες”. Ήθελα να «πω» κάτι συγκεκριμένο με αυτό το τραγούδι. Ήθελα να “βρίσω”. Μπορεί να γράψεις τραγούδι σε 3 λεπτά και να έχεις παιδευτεί 3 χρόνια. Είναι θέμα στιγμής. Πάντως όταν είσαι λυπημένος δεν μπορείς να γράψεις λυπημένο τραγούδι. Δεν δήλωσα ποτέ ότι είμαι στιχουργός ή συνθέτης. Αυτό που μπορώ να λέω ότι κάνω καλά είναι να τραγουδάω. Το άλλο είναι «πάρεργο», είναι εσωτερική ανάγκη. Τα «Θαλασσινά» μου τα ανακάλυψε ο ανιψιός μου Πέτρος Βαρθακούρης, ο γιος του αδερφού μου, που είναι τεράστιος μουσικός, μπασίστας. Τα γράψαμε με τρόπο που είναι σπάνιος. Τα γράψαμε live. Αυτό δεν γίνεται πλέον», είπε σχετικά με την έμπνευσή του και τα σπουδαία του τραγούδια.

«Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν έχουν ανάγκη να τους κάνεις ταινία ή συναυλία», σημείωσε ο Γιάννης Πάριος για τη νέα μόδα που θέλει να μεταφέρονται στην μεγάλη οθόνη ταινίες για την ζωή σπουδαίων καλλιτεχνών.«Η Χαρούλα είναι μεγάλο κεφάλαιο, την αγαπώ και σαν φωνή και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο. Ποιος είμαι εγώ για να γίνει η ζωή μου ταινία; Είμαι σίγουρος ότι εάν ζούσε ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν θα επέτρεπε να γίνει η ζωή του ταινία. Η γυναίκα του το έκανε από αγάπη και επειδή την πίεσαν. Δεν έχω δει την ταινία. Όταν φύγω από την ζωή μου δεν θα μπορώ να πω στα παιδιά μου ότι δεν θέλω. Φτάνει με τις ταινίες. Εκμεταλλευόμαστε τους ανθρώπους για να κόψουμε εισιτήρια. Φτάνει, το ίδιο και για τον Θεοδωράκη. Δεν το έχουν ανάγκη να τους κάνεις ταινία ή συναυλία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Αν έχεις αφήσει έργο, δεν «πεθαίνεις» ποτέ. Είναι τιμή αυτό που γίνεται αλλά λανθασμένη κατά την γνώμη μου. Κάποιοι αδικούνται, ζωγράφοι, ποιητές κτλ», υπογράμμισε κλείνοντας ο Γιάννης Πάριος.